Sympathy for Lady Vengeance (Kmovie)

Lee Geum-Ja is a thirty-two year-old woman who's just getting released from prison. Her crime: the kidnapping and murder of a young boy some thirteen years ago. The result: all those years in prison, and the notoriety that comes with becoming a murderer at the age of nineteen. But her rep encompasses more than just a terrible crime. In prison, Geum-Ja became a legendary figure, renowned for her kindness and near-angelic demeanour. She became devoutly religious, and proceeded to win the hearts and loyalties of her fellow prisoners. But that's all in the past. Upon release, Geum-Ja does a 180 on her rep, and appears to go bad. She dumps her unassuming dresses for black leather and blood-red eye shadow, and proceeds to stomp around Seoul with a particularly grouchy expression on her face. Clearly, this is a woman with something on her mind.

Cast
Yeong-ae Lee - Geum-ja Lee
Min-sik Choi - Mr. Baek
Tony Barry - StepFather, Australian
Anne Cordiner - StepMother, Australian
Su-hee Go - Ma-nyeo
Hye-jeong Kang - Tv announcer
Bu-seon Kim - So-young Woo

Bir tatil günü kardeşimle korsan alemlere dalmışken, kardeşim dönüp adama “OldBoy” var mıydı demişti.Bilgisayarda derin bir incelemeden sonra film bulundu, kopyalandı bizim için ve satın alınarak eve gelindi.O akşam kardeşimin uzaklardan gelen arkadaşı, biricik kuzenimiz ve biz bir dörtlü oluşturarak oturduk ve bu filmi izledik. Chan Wook Park diye bir adam var mıymış, bu adamın intikam üçlemesi mi varmış; OldBoy bunun ikincisi mi olurmuş, bu filmler festivallerde ödüller mi toplarmış; bizim için hepsi daha sonradan öğrenilecek bilgiler olmuştu.OldBoy hakkında daha önce bir şeyler karalamıştım.Artık sırada “İntikam Meleği”, Sympathy for Lady Vengeance var..

İntikam teması hiç bu kadar derin ve “etkileyici” işlenmemiştir sanırım.Evet bir OldBoy kadar sarsıcı değil ama haklı intikamın “haklı” kısmını daha net bir şekilde koyuyor ortaya.Filmimiz kadın bir karakterin üzerine kurulu; film içinde daha sonradan anlaşılacağı gibi 19 yaşındayken, 9 yaşında bir erkek çocuğunu boğarak öldürdüğü için tam 13 yıl hapse mahkum ediliyor.İnatla bu cinayeti kendisinin işlediğini söylüyor; cinayet hakkında hiçbir ayrıntıyı bilmemesine rağmen “ben yaptım ve cezamı çekmek istiyorum” diyor.Bu 13 yıl boyunca, intikamını alacağı günü bekliyor.Onu bu suçu üzerine alması için tehdit eden adamı öldüreceği günün hayali ile ayakta kalıyor.

Ama bunu yaparken kendisini bu planında destekleyecek müttefiklerde topluyor yanına.Hapishanede tam bir melek oluyor; herkesin yardımına koşan, herkes tarafından sevilen bir iyilik meleği.Zorda olan mahkumlara öyle yardımlar yapıyor ki; bu mahkumların hapisten çıktıktan sonra onu bu planını uygulaması için desteklememesi mümkün değil.Her bir mahkumun hapisten çıktıktan sonra bizim kızı ilk gördüğü anda yaptığı tek şey; onun boynuna sarılıp, onu ne kadar özlediklerini söylemek oluyor.Onu bu suçu üstlenmeye iten sebep nedir; bütün bunların arkasında intikam alacağı bu adam kimdir ve o çocuğu neden öldürmüştür.

Tam 13 yıl boyunca en ince detayına kadar işlenmiş bir intikam planı var önümüzde; etkileyici sahneler, göz yaşlarının tutulamayacağı görüntüler ve duygu akışı.İntikam almasını istiyoruz; sadece onun değil intikam almayı hak eden herkesin bunu yaşamasını istiyoruz.Bu adam, izleyeni nasıl avucunun içine alacağını çok iyi biliyor gerçekten; izlerken “öldür onu” düşüncesinde en ufak bir sızıntı yaşatmıyor.Film boyunca izleyeni öyle duygularla dolduruyor ki, son sahnelerde o uzayıp giden sıranın en uç köşesinde siz de oturuyorsunuz sanki.İntikam için; huzur vermekten uzak kılan ama doyurulması gereken bir duygudur demiş yönetmenimiz.Ve işte işin büyüsü burada.İzlediğiniz şey cinayet veya vahşet olmuyor; gözlerinizin önünde kusacağınız sahneler ama bunu görmüyorsunuz bile.

İnsana ait acımasız duyguların bu kadar nazik ve bir o kadar sert bir şekilde gözler önüne serilmesi; filmin elindeki en büyük koz; acımadan kullanılan bir koz.Bu filmin siyah beyaz ve renkli olmak üzere iki hali varmış.Yakışır diyorum; her ne kadar ben renkli izlesem de, o siyah beyaz atmosferi her bir sahnesinde hissettim.Yönetmen; o kadar güzel görüntüler sunuyor ki insanın önüne; filmin temasıyla ters mi düşüyor yoksa filmi daha etkili mi yapıyor bilemiyorum, adlandıramıyorum.Ayrıca film boyunca çalınan müzikler, filmin kendisi kadar güzel.Hele son sahnede o müzikle birlikte ağlamamak için zor tuttum kendimi.Filmin her şeyini anlatmak isterdim; bütün olan biteni ama işin zevkini kaçırmak istemiyorum, izlemeyenin hakkını almak da.