Adem’in Trenleri

Yönetmen Barış Pirhasan
Senaryo yazarı İsmail Doruk
Oyuncular Nurgül Yeşilçay
Cem Özer
Derya Alabora
Erkan Taşdöğen
Atıf Emir Benderlioğlu

Hasan Hoca (Cem Özer), Bekir'in (Atıf Emir Benderlioğlu) kirletip terk ettiği Hacer 'i (Nurgül Yeşilçay) ailesinden korumak için nikahına alır. Bekir'in günahını yıllarca sırtında taşır. Bunu Allah'ın sınavı kabul eder. Onca yoksulluğuna rağmen Hacer'e ve kızına karşılık beklemeden bakar. İki tarafın da kabullendiği yaşam, Hasan Hoca'nın küçük bir tren istasyonuna imam olmasıyla değişir; Hoca hiç ummadığı bir şekilde Bekir'le karşılaşır.

(alıntı:wikipedia)

Adem’in Trenleri yine bilmeyerek satın aldığım ve sonunda çok mutlu olduğum bir filmdir.İzlerken bu kadar hoş duygular uyandıracağını, bitişini yine aynı mutlulukla kapatcağımı hiç tahmin etmemiştim.Açıkça o dönemler Türk filmleri ile aram pek iyi değildi, hala da değildir..İzleyemiyorum,denk geldiğimde canım izlemek istemiyor.Ama bu film, kocaman bir istisnadır, iyi ki yapılmıştır ve ben iyi ki de izlemişimdir..


Karı koca oynamışlar bu filmde, çok da güzel bir performans sergilemişler..Gelelim ben bu filmi neden bu kadar sevdim sorusunun cevabına; hani hatırlar mısınız bilmem “Selvi Boylum Al Yazmalım” diye bir film vardır; Türkan Şoray-Kadir İnanır oynar ve “sevgi nedir, sevgi emektir” dedirtir bu film..İşte aynen o filme hasta olduğum gibi, kaç defa izlediğimi hatırlamadığım gibi bu filmi de hatırlamıyorum.Adem’in trenleri, bu film ile benzerlik gösteriyor; ikisinde de sevmiş ve terk edilmiş kadın çocuğu ile ortada kalırken bir diğer adam çıkıyor ortaya ve onlara sahip çıkıyor.Yıllar sonra adam geri döndüğünde kadına artık seçim zamanının geldiği hatırlatılıyor.Ve kadın seçiyor..


Filmler arasında ana hatlar benzese de ayrıntılar farklılığı koyuyor ortaya.Asya sevginin emek olduğunu söyleyerek Cemşit’le kalırken; Hacer daha mutlu olmak adına belki de, diğer adamla gitmeyi tercih ediyor ve kader ona emeğin önemini bir daha gösteriyor..Renkler, tatlar farklı olsa da filmler benziyor işte sonuçta..Ve ben seviyorum böyle filmleri, jön ne kadar karizmatik veya yakışıklı olursa olsun baş rol kızın emeği sarf edene gitmesini seviyorum; araya aşk yerleştirilirken gerçekçi olabilme durumlarını seviyorum..


Dün akşam televizyonda yine verdiler Adem’in Trenlerini..Verileceğini bilmiyordum uyuklarken sonuna denk geldim bende..Yine de güzel duygular hissettirebildi, saolsun..